Biegunka osmotyczna

Biegunka osmotyczna – stan chorobowy zaliczany do biegunek przewlekłych, spowodowany obecnością w świetle jelit substancji niewchłanialnych^[1]. Polega na wydalaniu większej ilości stolców o wodnistej konsystencji przez ponad 4 tygodnie. Charakteryzuje się ilością stolca ponad 200 g na dobę oraz częstością oddawania ponad 3 razy na dobę.

Powstaje najczęściej w wyniku upośledzonego wchłaniania w jelicie cienkim lub jelicie grubym powodującego gromadzenie się w świetle jelita substancji osmotycznie czynnych, a co za tym idzie przechodzenie płynów do światła przewodu pokarmowego zgodnie z gradientem osmotycznym^[1].

Biegunkę osmotyczną wywoływać mogą:

• leki:
  • przeczyszczające z grupy środków osmotycznych (siarczan magnezu, glikol polietylenowy, makrogole, laktuloza)
  • leki zobojętniające kwas solny (wodorotlenek magnezu)
  • orlistat
  • przy przewlekłym przyjmowaniu: neomycyna, kolchicyna, kolestyramina, metyldopa, biguanidy
• dietetyczne produkty spożywcze i słodycze mające w składzie sorbitol, mannitol lub ksylitol
• niedobór laktazy i innych disacharydaz
• zespół krótkiego jelita, przetoki jelitowe^[1].