Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu
Gmach główny Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu (nowy) | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Wrocław | ||
Adres | ul. Fryderyka Joliot-Curie 12, 50-383 Wrocław | ||
Właściciel | |||
Data założenia | 1811 | ||
Siglum | WR U[1] | ||
Wielkość zbiorów | 4 192 807 woluminów (stan na 31 grudnia 2018 r.)[2] | ||
Rodzaje zbiorów | Zbiory o charakterze uniwersalnym, ze szczególnym uwzględnieniem wydawnictw z zakresu nauk humanistycznych i społecznych, druków śląskich i łużyckich oraz dzieła podstawowe i encyklopedyczne z dyscyplin pozauniwersyteckich | ||
Położenie na mapie Polski | |||
51,108611°N 17,027778°E/51,108611 17,027778 | |||
| |||
Strona internetowa |
Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu – główna biblioteka Uniwersytetu Wrocławskiego.
Historia
Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu powstała w latach 1811–1815 przez połączenie zbiorów bibliotek wrocławskiego uniwersytetu jezuickiego Leopoldiny (założonego w 1702 roku przez cesarza Leopolda I Habsburga), Uniwersytetu Frankfurckiego Viadrina, zbiorów sekularyzowanych śląskich bibliotek klasztornych oraz starszych bibliotek gimnazjalnych. Pierwszą siedzibą biblioteki był poklasztorny budynek na Wyspie Piaskowej. W 1815 roku oficjalnie utworzono Królewską Bibliotekę Uniwersytecką we Wrocławiu, której pierwszym dyrektorem mianowano Johanna Gottloba Schneidera – filologa klasycznego, profesora Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. Od 1824 roku Biblioteka miała prawo otrzymywać egzemplarz obowiązkowy. W 1886 roku Biblioteka otrzymała około 68000 woluminów z biblioteki Śląskiego Towarzystwa Kultury Ojczystej (Schlesische Gesellschaft für vaterländische Kultur). W 1919 roku Biblioteka Uniwersytecka została przemianowana na Staats- und Universitätsbibliothek. W 1933 roku Biblioteka Politechniki Wrocławskiej została połączona z Biblioteką Uniwersytecką. W czasie II wojny światowej ewakuowano najcenniejsze zbiory biblioteczne wywożąc je poza Wrocław. Pomimo licznych nalotów i bombardowań miasta w 1945 roku znaczna część zbiorów ocalała. Po zakończeniu działań wojennych Wrocław został przyznany Polsce; jeszcze w 1945 roku zespół pod kierunkiem dyrektora Antoniego Knota, w skład którego wchodziła m.in. Zofia Gostomska-Zarzycka, zaczął tworzyć nową Bibliotekę Uniwersytecką w budynku dawnej Biblioteki Miejskiej (ul. Karola Szajnochy), której zbiory zostały przekazane Uniwersytetowi Wrocławskiemu[3][4].
Nowy gmach główny biblioteki
W 2003 roku rozpoczęto budowę nowej siedziby biblioteki przy ul. Fryderyka Joliot-Curie 12. Projekt nowego gmachu był dziełem zespołu autorskiego z Warszawy, w którego skład wchodzili architekci: Jacek Rzyski (główny projektant), Jerzy Ruszkowski i Jacek Kopczewski. Zakończenie budowy i wydanie pozwolenia na użytkowanie nastąpiło 15 grudnia 2011, zaś oficjalne otwarcie w styczniu 2012 r. Wyposażenie wnętrza i przeniesienie zbiorów biblioteki uniwersyteckiej dokonuje się etapami. W 2013 r. przeniesiono wszystkie oddziały wewnętrzne wraz z serwerownią oraz magazynem gazet. W 2014 przewieziono ok. 225.100 woluminów, oraz księgozbiór kolekcji śląsko-łużyckiej. Otwarto też Czytelnię Czasopism Bieżących (i Archiwalnych) i Czytelnię Śląską[5].
Uniwersytet jednocześnie usiłował w 2013, 2016 i 2018 r. sprzedać dawne budynki biblioteczne przy ul. Szajnochy. W 2019 r. Uniwersytet sprzedał klasycystyczny pałac przy ul. Szajnochy 10, będący częścią tego kompleksu[6].
Struktura
Do roku 2013 biblioteka mieściła się w trzech budynkach:
- zbiory ogólne i podstawowe agendy udostępniania – w budynku przy ul. Karola Szajnochy 7/9 (dawna Biblioteka Miejska, druga główna siedziba biblioteki),
- zbiory specjalne i ich czytelnie – w budynku przy ul. św. Jadwigi 3/4 (dawny klasztor augustianów na Piasku, pierwsza główna siedziba biblioteki),
- oddziały opracowania zbiorów, sekcja komputerowa z serwerownią, dyrekcja i administracja oraz, dostępne dla szerokiej publiczności sale wystawowe – w budynku przy ul. Karola Szajnochy 10 (Pałac Wallenberg-Pachalych).
Jako jedna z 17 w kraju otrzymuje egzemplarz obowiązkowy.
Siedziby Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu
- Pierwsza siedziba - budynek poklasztorny kanoników laterańskich na Piasku (obecnie Kościół Najświętszej Marii Panny na Piasku)
- Neogotycki budynek przy ul. K. Szajnochy 7/9, dzieło Richarda Plüddemanna z lat 1887–1891, do 1945 był siedzibą Biblioteki Miejskiej
- Dawna siedziba zbiorów specjalnych na Piasku
-
- Wejście do obecnego budynku Biblioteki Uniwersyteckiej od strony Odry
Zobacz też
- Biblia królowej Zofii
- Cyzjojan wrocławski
- Mszał magdaleński
- Psałterz trzebnicki
- Biblioteka Cyfrowa Uniwersytetu Wrocławskiego
Przypisy
- ↑ BibliotekaB. Narodowa BibliotekaB., Wykaz siglów bibliotek uczestniczących w centralnych katalogach Biblioteki Narodowej [online], 2001 [dostęp 2019-06-07] .
- ↑ Sprawozdanie za rok 2018 z działalności Biblioteki Uniwersyteckiej i bibliotek specjalistycznych Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2019, s. 85 [dostęp 2019-06-07] .
- ↑ Historia Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu. [dostęp 2017-10-12].
- ↑ Kalendarium Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu. [dostęp 2017-10-12].
- ↑ Kalendarium Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu. [w:] Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu – strona oficjalna [on-line]. [dostęp 2017-02-28].
- ↑ Pałac przy ul. Szajnochy sprzedany. Uniwersytet Wrocławski szuka jeszcze chętnego na bibliotekę [online], wroclaw.wyborcza.pl, 30 kwietnia 2019 [dostęp 2019-05-01] .
Bibliografia
- Encyklopedia wiedzy o książce, Ossolineum 1971
- Więckowska H., Bibliotheques universitaires en Pologne, „Libri” 1958, vol. 8, nr 2
Linki zewnętrzne
- Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu
- Biblioteka Uniwersytecka na starych i współczesnych fotografiach