Bernard Gavoty
Imię i nazwisko | Bernard Georges Marie Gavoty |
---|---|
Pseudonim | Clarendon |
Data i miejsce urodzenia | 2 kwietnia 1908 |
Pochodzenie | francuskie |
Data i miejsce śmierci | 24 października 1981 |
Instrumenty | organy |
Gatunki | |
Zawód | organista, pisarz |
Bernard Georges Marie Gavoty[1], pseudonim Clarendon[1][2] (ur. 2 kwietnia 1908 w Paryżu[1][2], zm. 24 października 1981 tamże[1]) – francuski organista i pisarz muzyczny.
Życiorys
Ukończył studia w zakresie filozofii i literatury na Sorbonie, uczył się też gry na organach i kompozycji w Konserwatorium Paryskim[1]. Od 1942 roku pełnił funkcję organisty w paryskim kościele Saint-Louis des Invalides[1][2]. Od 1945 roku pod pseudonimem Clarendon pisał krytyki muzyczne do dziennika „Le Figaro”[1][2]. Od 1948 roku współpracował z ORTF[2]. Był autorem serii bogato ilustrowanych monografii na temat muzyków współczesnych pt. Les Grands interprètes (wyd. Genewa 1953–1955), pracował także przy tworzeniu filmów dokumentalnych[1].
Ważniejsze prace
(na podstawie materiałów źródłowych[1])
- Louis Vierne: Vie et l’oeuvre (1943)
- Jehan Alain, musicien français (1911–1940) (1945)
- Les Français sont-ils musiciens? (1948)
- Souvenirs de Georges Enesco (1955)
- Pour ou contre la musique moderne? (1957), wspólnie z J.-Y. Danielem-Lesurem
- La Musique adoucit les moeurs (1959)
- Chopin amoureux (1960), wspólnie z É. Vuillermoz
- Dix grands musiciens (1963)
- Vingt grand interprètes (1967)
- L’Arme à gauche (1971)
- Parler, parler! (1972)
- Chopin (1974)
- Reynaldo Hahn: Le Musicien de la belle époque (1976)
- Alfred Cortot (1977)
- Anicroches (1979)
- Liszt: Le Virtuose, 1811–1848 (1980)
Przypisy
- ISNI: 0000000368572497
- VIAF: 49309923
- LCCN: n50016327
- GND: 11939975X
- NDL: 00440646
- BnF: 12401527s
- SUDOC: 033116458
- SBN: RAVV026678
- NKC: mub2011655885
- NTA: 06754410X
- BIBSYS: 90598039
- PLWABN: 9810697361005606
- NUKAT: n01719103
- J9U: 987007261529905171
- PTBNP: 419682
- LNB: 000230931
- CONOR: 211645027
- BLBNB: 000215797
- LIH: LNB:dK7;=BM