Bergenia grubolistna : Morfologia, Zastosowanie, Przypisy, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Bergenia grubolistna

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Saxifraganae

Rząd

skalnicowce

Rodzina

skalnicowate

Rodzaj

bergenia

Gatunek

Bergenia grubolistna

Nazwa systematyczna

Bergenia crassifolia (L.) Fritsch
Verh. K. K. Zool.-Bot. Ges. Wien 39:587. 1889

Synonimy

B. cordifolia (Haw.) Sternb.

Multimedia w Wikimedia Commons

Bergenia grubolistna (Bergenia crassifolia (L.) Fritsch) – gatunek byliny należący do rodziny skalnicowatych. Występuje w stanie dzikim w górach Ałtaj i południowo-wschodniej Syberii, nad Bajkałem i na Sajanach. W Polsce jest uprawiany.

Morfologia

Łodyga: Wzniesiona, gruba, bezlistna (tzw. głąbik), o wysokości do 50 cm. Pod ziemią grube kłącze.
Liście: Zmienne, eliptyczne lub sercowate, duże, mięsiste, zimozielone.
Kwiaty: W baldachach, różowe, purpurowoczerwone lub białe. Mają dzwonkowaty, 5-łatkowy kielich, 5-płatkową koronę o długości do 1 cm, 1 słupek i 10 pręcików.
Owoc: Dwukomorowa torebka.

Zastosowanie

Roślina ozdobna:
- Pielęgnacja: roślina niewymagająca. Rośnie na każdej przepuszczalnej glebie. Mrozoodporność zupełna.
- Rozmnażanie: przez sadzonkowanie odcinków kłączy lub podział bryły korzeniowej.
Roślina uprawna: uprawiana za względu na bogate źródło kwasu galusowego i glikozyd arbutynę.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).

Bibliografia

Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 49. ISBN 83-214-1305-6.

Identyfikatory zewnętrzne (takson):