Barwienie metodą Ziehla-Neelsena
Bakterie gruźlicy zabarwione metodą Ziehla-Neelsena | |||
Metoda | |||
Zastosowanie | uwidocznienie drobnoustrojów charakteryzujących się cechą kwasooporności | ||
---|---|---|---|
Użyte odczynniki | fuksyna karbolowa, roztwór alkoholu etylowego zakwaszonego kwasem solnym, błękit metylenowy | ||
Metoda | Ziehl-Neelsena | ||
Zabarwienie wybranych struktur | |||
|
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Barwienie metodą Ziehla-Neelsena – w bakteriologii rodzaj techniki diagnostycznej służącej do barwienia prątków (diagnostyka gruźlicy).
Wykonanie
- na utrwalony rozmaz bakterii na odtłuszczonym szkiełku podstawowym nanosimy barwnik podstawowy (stężona fuksyna karbolowa[1]) na 15 min. W trakcie barwienia podgrzewamy preparat palnikiem (do tzw. „trzech par”)
- zlewamy barwnik
- odbarwiamy preparat w 3% roztworze HCl w etanolu (kwaśny alkohol)
- spłukujemy wodą destylowaną
- nanosimy barwnik kontrastowy, np. błękit metylenowy na 10 min
- spłukujemy wodą destylowaną
- suszymy preparat na pasku bibuły i przeprowadzamy obserwacje w mikroskopie świetlnym pod powiększeniem 1000x z zastosowaniem imersji
Wynik
W wyniku barwienia bakterie kwasooporne (prątki) przybierają kolor czerwony pochodzący od fuksyny (nie odbarwiają się one bowiem w kwaśnym alkoholu). Natomiast, śluzy, komórki nabłonka oraz inne bakterie obecne w preparacie bezpośrednim, niekwasooporne, są wrażliwe na działanie kwaśnego alkoholu, odbarwiają się w nim z fuksyny i wybarwiają się na kolor niebieski od błękitu metylenowego.
Metodą tą można też identyfikować promieniowce.
Zobacz też
- barwienie otoczek bakterii
- barwienie metodą Grama
Przypisy
- ↑ Hans Günter Schlegel: Mikrobiologia ogólna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 129. ISBN 83-01-13999-4.
- NE.se: ziehl-neelsen-färgning