Alfa Pictoris
α Pic | |||||||||||||||||||||
Położenie w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||||||
Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||||||
Gwiazdozbiór | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rektascensja | 06h 48m 11,455s[1] | ||||||||||||||||||||
Deklinacja | −61° 56′ 29,00″[1] | ||||||||||||||||||||
Paralaksa (π) | |||||||||||||||||||||
Odległość | 96,6 ± 5,4 ly | ||||||||||||||||||||
Wielkość obserwowana | |||||||||||||||||||||
Ruch własny (RA) | |||||||||||||||||||||
Ruch własny (DEC) | 242,97 ± 2,03 mas/rok[1] | ||||||||||||||||||||
Prędkość radialna | 15,3 ± 1,3 km/s[1] | ||||||||||||||||||||
Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||||||
Rodzaj gwiazdy | gwiazda ciągu głównego | ||||||||||||||||||||
Typ widmowy | A8VnkA6[1] | ||||||||||||||||||||
Masa | 2,1–2,2 M☉[2] | ||||||||||||||||||||
Promień | 3,1 R☉[2] | ||||||||||||||||||||
Jasność | 35 L☉[2] | ||||||||||||||||||||
Okres obrotu | <18 h[2] | ||||||||||||||||||||
Prędkość obrotu | 205 km/s[2] | ||||||||||||||||||||
Wiek | ~1 mld lat[2] | ||||||||||||||||||||
Temperatura | 7370–8610 K[2] | ||||||||||||||||||||
Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||||||
|
Alfa Pictoris (α Pic) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Malarza. Jest odległa od Słońca o około 97 lat świetlnych.
Charakterystyka
Jest to gwiazda ciągu głównego[1] lub podolbrzym[2], należąca do typu widmowego A[1][2]. Jej temperatura nie jest dobrze określona, oceny zawierają się od 7370 do 8610 K (średnio 7950, co odpowiada typowi widmowemu A7). Jej jasność to 35 jasności Słońca, ma ona promień 3,1 razy większy niż Słońce. Masa gwiazdy wiąże się z jej zaawansowaniem ewolucyjnym: jeśli Alfa Pictoris jeszcze nie zakończyła syntezy wodoru w hel w jądrze, to jej obserwowane cechy pozwalają obliczyć masę równą 2,1 masy Słońca; jeśli już zakończyła, jej masa to 2,2 masy Słońca. Gwiazda ma około miliarda lat. Gwiazdy o mniejszej masie mają w otoczce jądra strefę konwektywną, w której generowane jest pole magnetyczne; Alfa Pictoris nie powinna jej mieć. To przypuszczenie zgadza się z obserwowanym szybkim obrotem gwiazdy – pole magnetyczne z czasem zwalnia obrót mniej masywnych gwiazd. Pomimo tego Alfa Pictoris emituje promieniowanie rentgenowskie, co wraz z zaburzeniami jej ruchu zaobserwowanymi przez sondę Hipparcos wskazuje, że ma ona towarzysza, dotąd niezaobserwowanego[2].
Alfa Pictoris jest południową gwiazdą polarną Merkurego (północną jest Omikron Draconis)[3].