Aglutynacja płytek indukowana ristocetyną

Ten artykuł od 2007-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Aglutynacja płytek indukowana ristocetyną (ang. RIPA – Ristocetin Induced Platelet Agglutination) – badanie in vitro aktywności czynnika von Willebranda, służące do diagnozowania choroby von Willebranda. Posiada przewagę nad, wykorzystywanym również w diagnostyce tej choroby, badaniem aktywności kofaktora ristocetyny, ponieważ umożliwia wykrycie typu 2B VWD oraz zespołu Bernarda-Souliera.

Antybiotyk ristocetyna indukuje łączenie czynnika von Willebranda do receptora płytkowego – glikoproteiny Ib (GPIb), co w efekcie powoduje aglutynację płytek krwi.

• ristocetyna dodana do próbki krwi zdrowego człowieka - prawidłowe krzepnięcie
• ristocetyna dodana do próbki krwi osoby chorej na chorobę von Willebranda – nieprawidłowe krzepnięcie:
  • typ 1 VWD – brak krzepnięcia
  • typ 2A VWD – brak krzepnięcia
  • typ 2B VWD – nadmierne krzepnięcie
  • typ 2N VWD – prawidłowe krzepnięcie
  • typ 3 VWD – brak krzepnięcia