Adrian Fortescue
męczennik | |
Data i miejsce urodzenia | ok. 1480 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 9 lipca 1539 |
Czczony przez | |
Beatyfikacja | 13 maja 1895 |
Wspomnienie | 9 lipca (u dominikanów 8 lipca) |
Adrian Fortescue (ur. ok. 1480[1] w Hertfordshire[1], zm. 9 lipca 1539[2] w więzieniu Tower) – błogosławiony katolicki, angielski męczennik, kawaler maltański.
Był potomkiem wybawcy Wilhelma Zdobywcy spod Hastings, stąd nosił przydomek Le Fortescue i legitymował się dewizą Forte scutum salus ductum. Spokrewniony był przez matkę z Anną Boleyn. Dwukrotnie żonaty, miał siedmioro dzieci. Uczestniczył w wojnach z Francją, walcząc w bitwie pod Guinegate i w 1522 roku w Pikardii[1]. Dziesięć lat później został członkiem zakonu kawalerów maltańskich. Mimo swych zasług po ogłoszeniu Aktu Supremacji popadł w niełaskę króla Henryka VIII i dwukrotnie trafiał do aresztu, w 1534 i 1539 roku. Za drugim razem zatrzymany został wraz z grupą objętych konfiskatą m.in. Thomasem Dingleyem, bł. Małgorzatą Pole, matką kardynała Reginalda Pole’a[3]. Stanął przed sądem, który skazał go na śmierć za odmowę uznania zwierzchności króla nad Kościołem. Został ścięty, razem z Dingleyem.
Beatyfikowany przez papieża Leona XIII 13 maja 1895 roku, wraz z współtowarzyszem męczeństwa[2].
Jego wspomnienie obchodzone jest w dies natalis (9 lipca), a u dominikanów dzień wcześniej[2].
Przypisy
Bibliografia
- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 43/44. ISBN 83-7097-271-3.
- Morris John: The Venerable Sir Adrian Fortescue, knight of the bath, knight of St. John, martyr. London: Burns and Oates, 1887.
- OBIN: 9936