35 Dywizjon Artylerii Samobieżnej
Oznaka rozpoznawcza | |
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1966[1] |
Rozformowanie | 1976 |
Dowódcy | |
Pierwszy | mjr dypl. Izydor Hachulski |
Działania zbrojne | |
Operacja Dunaj | |
Organizacja | |
Numer | JW 3245[2] |
Dyslokacja | Kraków Rakowice |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | Wojska powietrznodesantowe |
Podległość | 6 Pomorska Dywizja Powietrznodesantowa |
Skład | Ftat 2/287[3] |
35 Dywizjon Artylerii Samobieżnej (35 das) – pododdział artylerii samobieżnej wojsk powietrznodesantowych Sił Zbrojnych PRL.
Dywizjon został sformowany w 1966 roku w Krakowie-Rakowicach, w składzie 6 Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej. W końcu 1976 roku jednostka została rozwiązana.
Celem wzmocnienia 6 PDPD podczas ćwiczeń „Burza Październikowa”, z inicjatywy ówczesnego ministra obrony narodowej, marszałka Polski Mariana Spychalskiego, „wypożyczono” dywizjon ASU-85 z 7 Gwardyjskiej Dywizji Powietrznodesantowej z Kowna na Litwie. Obsługa wypożyczonych pojazdów została ubrana w polskie mundury[4].
Po raz pierwszy oficjalnie, dywizjon ASU-85 zaprezentował się na defiladzie z okazji 1000-lecia państwa polskiego 22 VII 1966 r.
Dywizjon brał udział w ćwiczeniach: „Burza Październikowa”, „Odra – Nysa 69”, „Braterstwo Broni” w 1970 r. oraz w interwencji w Czechosłowacji.
Dowódcy dywizjonu
- ppłk dypl. Izydor Hachulski
- ppłk Romuald Więcko
- ppłk Ignacy Nejman
Przypisy
Bibliografia
- Hubert Marcin Królikowski: 6 Pomorska Dywizja Powietrznodesantowa. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1997. ISBN 83-87103-19-5.
- p
- d
- e
Skład |
|
---|