’Nduja

Ten artykuł od 2022-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

’Nduja [ˈndu.ja] – rodzaj bardzo pikantnej włoskiej kiełbasy o miękkiej konsystencji, dzięki czemu odpowiedniej też do smarowania na pieczywie.

Ten rodzaj wędliny produkowano pierwotnie w południowej Kalabrii, w mieście Spilinga^[1] i w jego okolicach, a obecnie w całej Kalabrii. Nazwa pochodzi od francuskiego rodzaju kiełbasy wieprzowej o nazwie andouille.

Produkowana jest z drobno mielonych tłustych części wieprzowiny z dodatkiem ostrej papryki (peperoncino), soli i przypraw. Formowana w naturalnym flaku z jelita grubego w typowe cylindryczne porcje kiełbasy i wędzona. Proporcje mięsa do przyprawy peperoncino mogą być zróżnicowane – zwykle wynoszą 2:1, ale niekiedy osiągają 3:1. W tradycji wyrobu istotną rolę odgrywa naturalny tucz świń na mięso przeznaczone do tej kiełbasy, a papryka powinna pochodzić z regionu Poro w Kalabrii i obejmować dwie jej odmiany – ostrą i słodką. Do wędzenia produktu używa się zwykle drewna oliwkowego i akacjowego. Proces dojrzewania kiełbasy trwa od 90 do 150 dni.

Oprócz smarowidła na pieczywie (np. tostowym) wędlina ta może być używana jako baza do sosów i jako dodatek do pizzy.