Żukowszczyzna

Żukowszczyzna
Жукоўшчына
ilustracja
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

zdzięcielski

Sielsowiet

Żukowszczyzna

Populacja (2009)
• liczba ludności


413

Nr kierunkowy

+375 1563

Tablice rejestracyjne

4

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Żukowszczyzna”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Żukowszczyzna”
Ziemia53°31′42″N 25°21′40″E/53,528333 25,361111
Multimedia w Wikimedia Commons

Żukowszczyzna (biał. Жукоўшчына, Żukouszczyna; ros. Жуковщина, Żukowszczina) – wieś na Białorusi, w rejonie zdzięcielskim obwodu grodzieńskiego, około 8 km na północ od Zdzięcioła.

Historia

Co najmniej od II połowy XVIII wieku do drugiej połowy XIX wieku Żukowszczyzna należała do rodziny Korsaków herbu Lis. Pod koniec XIX wieku była własnością Rosjan Doncowych, a w okresie międzywojennym do polskiej rodziny Skorynów[1].

Po III rozbiorze Polski w 1795 roku Żukowszczyzna, wcześniej należąca do województwa nowogródzkiego Rzeczypospolitej, znalazła się na terenie powiatu słonimskiego (ujezdu) guberni słonimskiej, później litewskiej, grodzieńskiej i mińskiej Imperium Rosyjskiego. Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku Żukowszczyzna wróciła do Polski, znalazła się w gminie Zdzięcioł w powiecie słonimskim województwa nowogródzkiego. W 1926 roku cała gmina Zdzięcioł została przyłączona do powiatu nowogródzkiego, od 1945 roku – w ZSRR, od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi[2][3].

W 2009 roku wieś liczyła 413 mieszkańców[4].

Dawny pałac

Pałac w dwudziestoleciu międzywojennym
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Żukowszczyzna

Prawdopodobnie Edmund Korsak (ur. w 1816 roku) zbudował tu około połowy XIX wieku neogotycki pałac. Miał on pięcioosiowy, dwukondygnacyjny korpus główny, założony na planie prostokąta i przylegającą do niego z prawej strony czterokondygnacyjną, czworograniastą wieżę. Wejście do pałacu było przez ganek z dwiema kolumnami podtrzymującymi znajdujący się wyżej balkon. Zarówno budynek główny jak i wieża były u szczytu zdobione zębatymi attykami, charakterystycznymi dla gotyku. Nad balkonem umieszczono tarczę herbową[1]. Pałac został zniszczony po 1939 roku[5].

Pałac był otoczony parkiem, którego resztki pozostały do dziś[5][6].

Majątek w Żukowszczyźnie został opisany w 2. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Żukowszczyzna, [w:] RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 2: Województwa brzesko-litewskie, nowogrodzkie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 418–419, ISBN 83-04-03784-X, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
  2. ↑ Żukowszczyzna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 851 ., znaczenie 1.)
  3. ↑ Żukowszczyzna na stronie Radzima.net. [dostęp 2017-10-15].
  4. ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. [dostęp 2017-10-15].
  5. ↑ a b Żukowszczyzna na stronie Radzima.org. [dostęp 2017-10-15].
  6. ↑ Жуковщина na stronie Globus Białorusi. [dostęp 2017-10-15]. (ros.).