Łohoza

Łohoza
Лагаза
ilustracja
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

łohojski

Sielsowiet

Łohoza

Populacja (2009)
• liczba ludności


674[1]

Nr kierunkowy

+375-1774

Kod pocztowy

223141

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Łohoza”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Łohoza”
Ziemia54°13′46,3″N 27°45′41,2″E/54,229528 27,761444
Multimedia w Wikimedia Commons

Łohoza (biał. Лагаза, ros. Логоза) – wieś na Białorusi, w rejonie łohojskim obwodu mińskiego, około 7 km na północny zachód od Łohojska, siedziba sielsowietu.

Wieś magnacka położona była w końcu XVIII wieku w hrabstwie łohojskim w powiecie mińskim województwa mińskiego[2]

Historia

W XVII wieku Łohoza należała – wraz z innymi majątkami w okolicy Łohojska – do rodziny Tyszkiewiczów. W 1800 roku Łohozę nabył Jan Pawlikowski herbu Cholewa, łowczy, a następnie podczaszy i sędzia ziemski miński, poseł województwa mińskiego na sejm w 1764 roku i Sejm Czteroletni w 1788 roku. Jego syn Michał, kolejny właściciel Łohozy, nie pozostawił potomstwa. Majątek odziedziczył Stefan (ur. w 1812 roku), syn Dominika, brata Michała. W 1878 roku Łohoza została sprzedana Stanisławowi Andrzejowi Houwaltowi, spolonizowanemu Niemcowi[3]. Ostatnim dziedzicem majątku był jego syn Stanisław Houwalt[3][4][5].

W wyniku II rozbioru Polski wieś znalazła się w 1793 roku w Imperium Rosyjskim. W latach 1919–1920 była pod polskim zarządem wszedłszy w skład powiatu borysowskiego. W 1921 roku znalazła się w ZSRR, a od 1991 roku – na Białorusi.

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego odnotowuje, że za czasów okupacji rosyjskiej folwark ten zamieszkiwało 106 dusz męskich[5].

Dawne zabytki

Prawdopodobnie zaraz po nabyciu Łohozy w 1800 roku Jan Pawlikowski pobudował tu dwór istniejący do 1917 roku. Był to duży prostokątny budynek o trzynastoosiowej elewacji, w centralnej, pięcioosiowej części piętrowy, z czterokolumnowym portykiem w wielkim porządku. Wnętrze miało układ dwutraktowy, amfiladowy. Dwór był otoczony ogrodem spacerowym, w którym znajdowały się aleje lipowe i sadzawka z wyspą. Niedaleko sad owocowy i warzywnik.

Obecnie po majątku nie ma śladu. Został on opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[3].

Przypisy

  1. ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 90.
  3. ↑ a b c RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 100–102, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
  4. ↑ Profil Stefana Pawlikowskiego na stronie Wielkiej genealogii Marka Minakowskiego. [dostęp 2015-03-28].
  5. ↑ a b Łohoza, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 684 .

Zobacz też

  • Współczesne zdjęcia Łohozy na stronie Radzima.org