Pijlooievaar

De Rostocker pijlooievaar, gevonden in 1822, toonde aan dat vogels migreerden in plaats van een winterslaap hielden of van vorm veranderden.

De naam pijlooievaar is een benaming die gegeven wordt aan ooievaars die tijdens hun reis naar Afrika geraakt werden door een pijl en terugkwamen naar Europa met deze pijl in hun lichaam. Er zijn ongeveer 25 pijlooievaars bekend.

De eerste en meest bekende pijlooievaar werd in 1822 in de Duitse plaats Klütz gevonden. Het dier had een pijl afkomstig uit Centraal-Afrika door zijn hals. De ooievaar werd opgezet, en is te bezichtigen in de Universiteit van Rostock. Daarom wordt hij de Rostocker pijlooievaar genoemd.

Deze pijlooievaars waren cruciaal in het begrijpen van de migratie van Europese vogels. Voordat dit fenomeen begrepen werd had men moeite met uitleggen waarom dieren als de ooievaar en de boerenzwaluw plotseling verdwenen. Voorheen suggereerde de zoölogen in deze tijd dat deze vogels in muizen veranderden of een winterslaap onderwater hielden. De Rostocker pijlooievaar bewees dat vogels migreerden om te overwinteren buiten Europa.[1]

Literatuur

  • Ragnar K. Kinzelbach: Das Buch vom Pfeilstorch. Basilisken-Presse, 2005, ISBN 3-925347-78-X
  • Zoölogische collectie van de Universiteit van Rostock (via Wayback Machine)
Bronnen, noten en/of referenties
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Pfeilstorch op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  1. ↑ (de) Der Pfeilstorch in der Zoologischen Sammlung der Universität Rostock. In: Fachschaftsrat Biologie der Universität Rostock (Hg.): Der Sprössling. Heft 3, Sommersemester 2003 (PDF; 5,04 MB)