Hugh Wolff

Hugh Wolff
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboren 1953
Geboorteplaats Neuilly-sur-Seine
Land Frankrijk
Werk
Genre(s) Klassiek
Beroep Dirigent
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Hugh MacPherson Wolff (21 oktober 1953, Neuilly-sur-Seine) is een Amerikaanse dirigent.

Biografie

Wolff's vader werkte voor het Amerikaanse ministerie van buitenlandse zaken. Zodoende werd hij geboren in Frankrijk en liep hij lagere school in Londen. Daarna studeerde hij aan Harvard, waar hij in 1975 afstudeerde. Hij kreeg vervolgens een beurs om gedurende een jaar in Parijs compositie te studeren bij Olivier Messiaen en orkestdirectie bij Charles Bruck. Het volgende jaar ging hij naar Peabody Conservatory, in Baltimore, waar hij piano studeerde bij Leon Fleisher.[1]

In 1979 werd hij assistent van dirigent Mstislav Rostropovich, bij het National Symphony Orchestra in Washington, DC. Tussen 1981 en 1986 was hij muziekdirecteur van de Northeastern Pennsylvania Philharmonic. Daarna kreeg hij dezelfde rol bij het New Jersey Symphony Orchestra, van 1986 tot 1993. Van 1988 tot 1992 was hij ook dirigent van het Saint Paul Chamber Orchestra, waar hij tussen 1992 en 2000 ook muziekdirecteur was en waarmee hij twintig platen opnam. Tussen 1994 en 1997 was hij dirigent van het Grant Park Music Festival. In 1998 leidde hij het American Russian Young Artists Orchestra tijdens hun wereldtournee.[2][3] Van 1997 tot 2006 was Wolff dirigent van het Radio-Sinfonie-Orchester Frankfurt, wat nu het hr-Sinfonieorchester heet. In september 2017 werd hij muziekdirecteur van het Belgian National Orchestra. Met dat orkest stond hij twee keer in deSingel in Antwerpen: in 2018 met Collegium Vocale Gent[4] en in 2019 met het Brussels Chamber Choir.[5] In 2017 stonden ze met pianist Nelson Goerner[6] in Bozar in Brussel en in 2020 met Frans violist Renaud Capuçon.[7]

Wolff dirigeerde orkesten van een aantal grote Amerikaanse steden: Chicago, New York, Boston, Philadelphia, Los Angeles, San Francisco en Cleveland. In Europa leidde hij Gewandhausorchester Leipzig, London Symphony Orchestra, Philharmonia Orchestra, City of Birmingham Symphony Orchestra, Orchestre National de France, Tsjechisch Filharmonisch Orkest, Israëlisch Filharmonisch Orkest, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, Rundfunk-Sinfonieorchester Berlin en Münchner Philharmoniker.[8]

Wolff houdt zich bezig met muziek van barok tot hedendaags; hij nam cd's op met werk van hedendaagse componisten zoals John Corigliano, Brett Dean, John Harbison, Aaron Jay Kernis, Lukas Foss, Edgar Meyer en Mark-Anthony Turnage. Hij begeleidde cd-opnames van Rostropovich, Yo-Yo Ma, Joshua Bell, Hilary Hahn, Jean-Yves Thibaudet, Dawn Upshaw, Thomas Hampson, Jennifer Larmore en jazzgitarist John Scofield. Tussen 1991 en 1997 nam hij 17 cd's op voor het Teldec platenlabel.[9]

Hij treedt ook op als pianist in kamerorkesten en met verschillende solisten.

Sinds 2008 doceert Wolff orkestdirectie aan het New England Conservatory of Music in Boston, Massachusetts.[10] Hij woont in Boston met zijn vrouw, harpiste en schrijfster Judith Kogan. Ze hebben drie zonen. De jongste, Aaron Wolff, speelt cello en deed mee in A Serious Man, een film van de Coen Brothers.[11]

Onderscheidingen

In juni 1985 was hij de winnaar van de Seaver / National Endowment for the Arts Conductors Award.[12]

In 2001 won hij de Cannes Classical Award.[13]

Hij werd twee keer genomineerd voor een Grammy Award, in 2004 en in 2005.[14]

Referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Hugh Wolff op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  • De informatie op deze pagina, of een eerdere versie daarvan, is gedeeltelijk afkomstig van de website deSingel.be, waarvan overname van teksten toegestaan is onder CC-BY-SA 4.0 licentie.
  1. ↑ (en) Hugh Wolff. www.nationalorchestra.be. Gearchiveerd op 1 maart 2021. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
  2. ↑ "The American Russian Youth Orchestra (ARYO)," Friends & Partners.Org. Gearchiveerd op 10 februari 2021. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
  3. ↑ "AMERICAN RUSSIAN YOUNG ARTISTS ORCHESTRA OPENS AMERICAN TOUR WITH SPECIAL CONCERT AT BARD COLLEGE ON MONDAY, JUNE 14, AT 7 P.M.," Bard.Edu. Gearchiveerd op 20 maart 2023.
  4. ↑ Belgian National Orchestra & Collegium Vocale Gent olv. Hugh Wolf in deSingel. desingel.be. Gearchiveerd op 15 februari 2021. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
  5. ↑ Belgian National Orchestra, Octopus & Brussels Chamber Choir olv. Hugh Wolf in deSingel. desingel.be. Gearchiveerd op 13 april 2021. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
  6. ↑ (en) Belgian National Orchestra met Hugh Wolff en Nelson Goerner. BOZAR. Gearchiveerd op 15 februari 2021. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
  7. ↑ Belgian National Orchestra met Hugh Wolff en Renaud Capuçon in Bozar. BOZAR. Gearchiveerd op 18 januari 2021. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
  8. ↑ Hugh Wolff bij deSingel. desingel.be. Gearchiveerd op 31 juli 2023. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
  9. ↑ (en) Hugh Wolff. Discogs. Gearchiveerd op 18 februari 2021. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
  10. ↑ (en) Hugh Wolff. necmusic.edu. Gearchiveerd op 26 november 2020. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
  11. ↑ Anderman, Joan, "The kid in the halls", The Boston Globe, 13 October 2009. Geraadpleegd op 8 October 2018.
  12. ↑ (en) CONDUCTORS NAGANO, WOLFF HONORED. Los Angeles Times (31 mei 1985). Gearchiveerd op 12 augustus 2020. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
  13. ↑ (en) Hugh Wolff. LA Phil. Gearchiveerd op 13 februari 2021. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
  14. ↑ (en) Hugh Wolff. GRAMMY.com (23 november 2020). Gearchiveerd op 20 oktober 2021. Geraadpleegd op 9 februari 2021.
  • NEC persmededeling aanstelling Hugh Wolff
  • Bruce Duffie, Interview met Hugh Wolff, 18 juli 1994
Bibliografische informatie