Gele modderschildpad
| Gele modderschildpad IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2010) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||
| Kinosternon flavescens (Agassiz, 1857) | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons | |||||||||||||||||
Gele modderschildpad op  Wikispecies | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
De gele modderschildpad[2] (Kinosternon flavescens) is een schildpad uit de familie modder- en muskusschildpadden (Kinosternidae).
Naam en indeling
De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst voorgesteld door Louis Agassiz in 1857. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Platythyra flavescens gebruikt. De soort werd later ingedeeld bij het geslacht Cinosternon.[3] De soortaanduiding flavescens betekent vrij vertaald 'geel wordend'.
Uiterlijke kenmerken
De gele modderschildpad bereikt een rugschildlengte tot ongeveer 16,5 centimeter.[4] Aan de gele kleuren is de wetenschappelijke soortnaam te danken, want flavescens betekent geel wordend. Bij de volwassen exemplaren is de gele kleur meestal verdwenen, soms zijn de buikplaten bruingeel, het schild is zeer donkerbruin, -grijs of -groen.
Het buikschild is relatief groot en heeft twee goed ontwikkelde scharnieren waarmee het schild kan worden dichtgeklapt. De kop en poten kunnen hierin volledig worden teruggetrokken. De plastronformule is als volgt: an > abd > hum > gul >< fem > pect.[5]
De kop heeft een gele tot grijze kleur, de kaken zijn licter tot wit. Onder de kin zijn twee paar baarddraden aanwezig.
De juveniele dieren zijn zeer donker bruingrijs tot zwart van kleur, het schild is plat en nog niet koepelvormig, en poten en flanken zijn duidelijk zichtbaar. De schildrand is geel, evenals de buik maar in het midden heeft de buik dezelfde kleur als het schild, meestal iets donkerder. Het schild van een volwassen dier heeft een plat middendeel met daar omheen negen hoornplaten.Mannetjes zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een langere en dikkere staart. De staart van zowel mannetjes als vrouwtjes is stekel-achtig.
Levenswijze
De schildpad is omnivoor; het dier eet zo af en toe weleens plantendelen, hoewel het menu uit hoofdzaak bestaat uit amfibieën, visjes en insectenlarven. Als typische moerasbewoner vertoeft deze soort graag in het water maar om te zonnen kruipt de schildpad op het land. Ter verdediging scheidt hij een stinkende geurstof af uit twee klieren onder zijn rugschild, maar hij kan ook bijten met zijn krachtige kaken. Zijn zomerslaap houdt hij in het hol van een bisamrat of onder dode bladeren. In koudere streken houdt hij ook een winterslaap.
De nesten worden gegraven van mei tot augustus, in een legsel worden een tot zes eieren afgezet. De eieren hebben een harde schaal en zijn wit van kleur. Ze zijn langwerpig van vorm en zijn ongeveer 24 tot 29 millimeter lang en veertien tot zeventien mm breed.
Verspreiding en leefgebied
De gele modderschildpad komt voor in het noorden van Mexico en de Verenigde Staten. In de VS is de soort te vinden in Arizona, Kansas, Nebraska, Colorado, New Mexico, Iowa, Illinois, Missouri, Mississippi, Oklahoma, Texas en mogelijk in Arkansas. In Mexico beslaat het verspreidingsgebied de staten Chihuahua, Coahuila, Nuevo Leon, Tamaulipas en Veracruz.
De habitat bestaat uit ondiepe, modderige wateren zoals moeras, meren, vijvers, rivieren of door mensen gemaakte wateren zoals drinkputten voor vee.
Beschermingsstatus
Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is de beschermingsstatus 'veilig' toegewezen (Least Concern of LC).[6]
Bronvermelding
- Referenties
- ↑ (en) Gele modderschildpad op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ P Whitfield (1984). Encyclopedie van het dierenrijk - Alle gewervelde dieren in woord en beeld. Uitgeverij Areopagus, Pagina 408. ISBN 90 274 9009 0.
- ↑ Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Kinosternon flavescens.
- ↑ Franck Bonin, Bernard Devaux & Alain Dupré, vertaald door Peter C.H. Pritchard (2006). Turtles of the World. Johns Hopkins University Press, Pagina 165, 166. ISBN 0801884969.
- ↑ C.H. Ernst, R.G.M. Altenburg & R.W. Barbour, Turtles of the world - Tabasco Mud Turtle (Kinosternon flavescens).
- ↑ International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Kinosternon flavescens - IUCN Red List.
- Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Kinosternon flavescens - Website Geconsulteerd 29 juli 2024
- (en) – Franck Bonin, Bernard Devaux & Alain Dupré, vertaald door Peter C.H. Pritchard - Turtles of the World – Pagina 165, 166 – 2006 – Johns Hopkins University Press – ISBN 0801884969
- (en) – Peter Paul van Dijk, John B. Iverson, Anders G. J. Rhodin, H. Bradley Shaffer & Roger Bour - Turtles of the World, 7th Edition: Annotated Checklist of Taxonomy, Synonymy, Distribution with Maps, and Conservation Status - ISSN 10887105 (2014) - Website
- (en) – C.H. Ernst, R.G.M. Altenburg & R.W. Barbour - Turtles of the world - Tabasco Mud Turtle (Kinosternon flavescens) - Website
